دوش دیــــدم کــــه مـلایـــک در میـخــــانـــه زدنــد

گـــــل آدم بســــرشتنـــد و بــه پیمـــانــه زدنـــد

ســاکنـــان حـــــرم ستـــر و عفـــاف ملکـــوت

بــا مـــن راه نشیـــن بــاده مـستانــه زدنــد

آسمــــان بـار امـــانت نتـوانســت کــشید

قــرعــــه کـــار به نام مـــن دیوانــه زدنــد

جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنه

چون نــدیدند حقیقت ره افسانه زدنــد

شکـــر ایزد کــه میان من و او صلح افتاد

صـــوفیان رقص کـــنان ساغر شکرانه زدند

آتش آن نیسـت کــه از شعله او خندد شمع

آتش آن است کـــــه در خــــرمن پـــــروانه زدند

کـــــس چـــو حــافظ نگشــاد از رخ اندیشه نقاب

تـا ســــر زلـــف سخـــن را بــــه قلـــم شـــانه زدند