اما به گفته این پژوهشگران از امپریال کالج لندن در بریتانیا افرادی در میان این بیماران که کمبود آهن هم داشتند، پلاکت‌های چسبنده‌تر داشتند و با احتمال بیشتری ممکن بود دچار سکته‌ مغزی شوند.

پلاکت‌ها سلول‌های خونی کوچکی هستند که هنگامی که به یکدیگر می‌چسبند، روند لخته شدن خون را به راه می‌اندازند.

این بررسی نشان داد حتی در افرادی که میزان آهن در حد متوسطی پایین است نسبت به افرادی که در میزان آهن‌شان در میانه طیف طبیعی قرار دارد، احتمال سکته مغزی دو برابر می‌شود.

به گفته این پژوهشگران بسیاری از افراد دچار انواع دیگری از عوارض هستند که مانع از عملکرد فیلتر ریوی بر روی لخته‌های خون می‌شود، و یافته‌های آنها می‌تواند نهایتا به پیشگیری از سکته مغزی یاری برساند.

حدود ۲ میلیارد نفر در جهان دچار کمبود آهن هستند و پژوهش‌های اخیر نشان داده بودند که این عارضه می‌تواند عامل خطرسازی برای سکته مغزی باشد، اما تا به حال معلوم نبود چگونه کمبود آهن خطر سکته مغزی را بالا می‌برد.

دکتر کلر شاولین از انستیتوی قلب و ریه در امپریال کالج لندن در این باره می‌گوید: »با توجه به اینکه در صورت وجود کمبود آهن، پلاکت‌ها بیشتر به یکدیگر می‌چسبند، به نظر ما این پدیده می‌تواند توضیح‌دهنده رابطه کمبود آهن و افزایش خطر سکته مغزی باشد.
شاولین می‌افزاید: «گام بعدی این است این مسئله را به آزمایش بگذاریم که آیا می‌توانیم در این بیماران در معرض خطر بالا با درمان کردن کمبود آهن از سکته مغزی پیشگیری کنیم. در بیمارانی که تحت درمان کمبود آهن هستند می‌توان این موضوع را بررسی کرد که آیا پلاکت‌ها چسبندگی کمتری پیدا کرده‌اند یا نه.»

البته به گفته او مراحل بسیاری دیگری در فاصله انسداد رگ خونی با لخته و بروز نهایی سکته مغزی وجود دارد. بنابراین هنوز روشن نیست که میزان اهمیت افزایش چسبندگی پلاکت‌ها در کل این روند چقدر است.